İlgili çalışma, XX. yüzyılın ortalarından itibaren Türkiye’de gelişen toplumsal gerçekçilik akımının, kırsal kesimdeki yaşamı ve bu yaşamın sosyo-ekonomik dönüşümlerini sanat yoluyla nasıl görünür kıldığını incelemektedir. Yalçın Gökçebağ, Fikret Otyam, İbrahim Balaban, Neşet Günal ve Namık İsmail gibi sanatçılar, eserlerinde kırsal kesimi ve tarımsal emeği toplumsal bir eleştiri aracı olarak kullanmışlardır. Bu bağlamda araştırma, çiftçi figürünün sadece kırsal yaşamı değil toplumsal yapının modernleşme sürecindeki kırılma noktalarını ve kırsal-kent ikilemini nasıl sembolize ettiğini analiz etmektedir. İncelenen eserlerde, emek, dayanışma ve toplumsal adalet gibi temalar, çiftçi figürü aracılığıyla vurgulanmış, kırsal kesimin sorunları sanat yoluyla görünür kılınmıştır. Nitel araştırma yöntemi ile gerçekleştirilen bu çalışma, arşiv ve doküman taramasıyla görsel ve yazılı kaynakların analizini içerirken, Edmund Feldman’ın dört aşamalı eleştiri modeliyle seçilen eserler değerlendirilmiştir. Yalçın Gökçebağ’ın “Çay Bahçesi”, Fikret Otyam’ın “Hasat”, İbrahim Balaban’ın “Tarlada Çalışanlar”, Neşet Günal’ın “Başakçılar” ve Namık İsmail’in “Harman” eserleri üzerinden yapılan incelemeler, kırsal yaşamın dinamiklerinin ve toplumsal yapının değişiminin figüratif ve sanatsal dil ile nasıl aktarıldığını ortaya koymaktadır. Özellikle sanayileşme ve kırsaldan kente göç süreçlerinin etkileri, bu sanat eserlerinde belirgin bir şekilde yansıtılmıştır.
This study examines how the social realism movement, which developed in Turkey from the mid-20th century onwards, made rural life and its socio-economic transformations visible through art. Artists such as Yalçın Gökçebağ, Fikret Otyam, İbrahim Balaban, Neşet Günal, and Namık İsmail used rural life and agricultural labor as tools for social critique in their works. In this context, the research analyzes how the figure of the farmer symbolizes not only rural life but also the turning points in the modernization process of the social structure and the rural-urban dichotomy. In the examined works, themes such as labor, solidarity, and social justice are emphasized through the farmer figure, making the issues of rural areas visible through art. This qualitative research includes the analysis of visual and written sources through archival and document review, while selected works are evaluated using Edmund Feldman’s four-step criticism model. The analyses of Yalçın Gökçebağ’s “Tea Garden”, Fikret Otyam’s “Harvest”, İbrahim Balaban’s “Workers in the Field”, Neşet Günal’s “Gleaners” and Namık İsmail’s “Threshing” reveal how the dynamics of rural life and changes in the social structure are conveyed through figurative and artistic language. Particularly, the effects of industrialization and the process of migration from rural to urban areas are distinctly reflected in these art pieces.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
