Bu çalışmada, post-kolonyal eleştirinin Batı dışı modernliklerde 1980’lerden itibaren değişen self-oryantalist söylem üzerindeki etkisi incelenerek Türkiye’deki çağdaş sanata yansımalarına odaklanılmıştır. Büyük anlatıların sona erdiğini iddia eden ve özcü yaklaşımlara eleştirel bir mesafede duran post-yapısalcı kuramlar ve mikro kimlikleri öne çıkartan post-kolonyal çalışmalar Türkiye’deki çağdaş sanat üretiminde de karşılık bulmuş ve “ötekilik” meselesi farklı boyutlarıyla tartışmaya açılmıştır. Bu makalede küreselleşme süreci ile birlikte “öteki” söyleminin nasıl dönüştüğü, uluslararası sanat organizasyonlarının ötekine yönelik yeni algı ve tutumların şekillenmesinde ve görünürlük kazanmasında nasıl bir işlev gördüğü nitel araştırma yöntemleriyle incelenmiş ve kimlik temalı çağdaş sanat yapıtları analiz edilmiştir. Sonuç olarak bu çalışma post-kolonyal algının doğulu sanatçıyı etnograf gibi düşünmeye, yerelliğin folklorik bir sunumunu yapmaya ya da self-oryantalist bir söylem kullanmaya koşullandırdığına vurgu yapmaktadır. Böylece dünya sanatına eklemlenmek için kurulu bir üst dili aşarak kendiliği ifade etmenin yeni sanatsal olanaklarını tartışmaya açmak hedeflenmektedir.
In this study, the effect of post-colonial criticism on the self-orientalist discourse that has changed since the 1980s in non-Western modernities is examined, and its reflections on contemporary art in Turkey are focused. Post-structuralist theories claiming the end of grand narratives and keeping a critical distance from essentialist approaches and post-colonial studies highlighting micro-identities have also found a response in contemporary art production in Turkey, and the issue of "otherness" has been opened to discussion with its different dimensions. In this article, how the discourse of the "other" transformed in the globalization process, how international art organizations function in shaping new perceptions and attitudes towards the other and gaining visibility were examined with qualitative research methods and identity-themed contemporary artworks were analyzed. As a result, the study emphasizes that post-colonial perception conditions the eastern artist to think like an ethnographer, to make a folkloric presentation of the locality or to use a self-orientalist discourse. Thus, it is aimed to open discussion new artistic possibilities of self-expression by transcending an established metalanguage in order to be articulated to the artworld.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
