Bu araştırma, Türk ressam ve akademisyen Ali Düzgün’ün eserlerinde geometrik altyapı ve plastik ögelerin estetik bağlamda nasıl kullanıldığını incelemektedir. Çalışma, sanatçının figüratif soyutlama yaklaşımını; özellikle kadın figürleri ekseninde kurgulanan kompozisyonlardaki mekânsal yapı ve renklerin anlatımsal işlevi üzerinden estetik bir bakışla analiz etmeyi amaçlamaktadır. Nitel araştırma desenine göre yapılandırılan çalışma, bir durum araştırmasıdır. Veriler; sanatçının atölyesinde yapılan doğrudan gözlemler, sanat eserleri (desenler ve tuval resimleri) üzerine gerçekleştirilen doküman incelemesi ve yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Tematik analiz yöntemiyle değerlendirilen veriler sonucunda estetik, biçimsel ve kültürel temalar ortaya konmuştur. Bulgular, Düzgün’ün eserlerinde geometrik yapıların yalnızca biçimsel tasarım ögeleri olarak değil, aynı zamanda kültürel ve psikolojik anlamlar taşıyan anlatı araçları olarak işlev gördüğünü ortaya koymaktadır. Sanatçının figüratif kurgularında kadın temsili, toplumsal kimliğin, dayanışmanın ve tarihsel belleğin görsel bir ifadesi olarak öne çıkmaktadır. Renk kullanımı, dışavurumcu etkiler yoluyla duygusal derinlik kazandırmakta; plastik değerler ve yüzey kurgusu ise figür-mekân ilişkisini bütüncül bir estetik yapı içinde düzenlemektedir. Bu çalışmanın, figüratif soyutlama, kadın temsili ve sanatın sosyokültürel boyutlarıyla ilgili sanat eğitimi, sanat tarihi ve sanat eleştirisi alanlarına katkı sunması beklenmektedir.

This study examines how geometric infrastructure and plastic elements are utilized within the aesthetic framework of Turkish painter and academic Ali Düzgün's works. It focuses on the artist’s approach to figurative abstraction, particularly the spatial construction of compositions centered on female figures and the expressive role of color from an aesthetic perspective. Employing a qualitative case study design, data were collected through direct observation in the artist’s studio, document analysis of artworks (drawings and canvas paintings), and semi-structured interviews. Thematic analysis was used to evaluate the data, identifying aesthetic, formal, and cultural themes. Findings reveal that geometric structures in Düzgün’s works serve not only as formal design elements but also as narrative tools imbued with cultural and psychological significance. In his figurative constructions, the depiction of women emerges as a visual expression of collective identity, solidarity, and historical memory. The use of color enhances emotional depth through expressionist effects, while plastic values and surface treatment create a cohesive aesthetic structure within the figure-space relationship. This study is expected to contribute to the fields of art education, art history, and art criticism by providing insights into figurative abstraction, female representation, and the sociocultural dimensions of visual art.