Teknoloji ve sanatın farklı yaklaşımlar üzerinden günümüze değin süregelen etkileşimi, sanatçılar için yeni perspektif ve ifade olanakları sunarken sanatın sınırlarının genişlemesine de büyük katkı sağlamıştır. Hâlen teknolojiyle iç içe geçmiş olarak devam eden bu dönüşüm, sanatçıların üretim süreçlerini ve sanatsal yaklaşımlarını etkilemeye devam etmektedir. Bu araştırmanın amacı, sanat pratiklerinde teknolojiyi bir ifade aracı olarak kullanan sanatçılardan Nicholas Schöffer, Olafur Eliasson, Stelarc, Zimoun ve Rafael Lozano-Hemmer’in yapıtları üzerinden, sanat ile teknoloji arasındaki stratejik ilişkinin ortaya konulmasıdır. Çalışma, sanat ile teknolojinin kesişiminde oluşan yaratıcı birlikteliği analiz ederek, çağdaş sanatın daha derinlikli biçimde anlaşılmasına katkı sunmayı hedeflemektedir. Sanat ve teknoloji arasındaki etkileşimin temel alındığı bu araştırma kapsamında, söz konusu sanatçıların yapıtlarından örneklerle teknolojinin sanatsal üretim süreçlerine etkisi değerlendirilerek elde edilen bulgular doğrultusunda, teknolojik gelişmelerin sanatı disiplinlerarası, çok katmanlı ve etkileşimli bir temsil biçimine dönüştürdüğü sonucuna ulaşılmıştır. Bu dönüşüm, yalnızca sanatçılar için yeni görselleştirme ve ifade olanakları yaratmakla kalmamış; izleyiciyle kurulan ilişkiyi de daha katılımcı ve deneyim temelli bir yapıya taşımıştır. Teknolojiyi yaratıcı bir unsur olarak ele alan sanatçılar, kimi zaman kendi bedenlerini sanatsal nesneye dönüştürerek kimi zaman teknoloji aracılığıyla izleyicinin algı mekanizmalarını zorlayarak kimi zaman da teknolojinin basit veya karmaşık bileşenleriyle ortaya çıkan estetik olguları sorgulamış; böylece çağdaş sanatta yeni bakış açıları geliştirmişlerdir.

The ongoing interaction between technology and art through various approaches has significantly contributed to the expansion of the boundaries of art by offering artists new perspectives and modes of expression. This transformation, which continues to evolve in close connection with technology, still exerts a considerable influence on the creative processes and artistic approaches of contemporary artists. The aim of this study is to examine the strategic relationship between art and technology through the works of selected artists—Nicholas Schöffer, Olafur Eliasson, Stelarc, Zimoun, and Rafael Lozano-Hemmer—who employ technology as a means of expression in their artistic practices. By analyzing the creative convergence at the intersection of art and technology, the study seeks to contribute to a more nuanced understanding of contemporary art. Grounded in the interplay between art and technology, this research evaluates the impact of technological elements on artistic production processes through selected examples from the aforementioned artists’ works. Based on the findings, it is concluded that technological developments have transformed art into an interdisciplinary, multilayered, and interactive mode of representation. This transformation has not only expanded the possibilities of visualization and expression for artists but also redefined the relationship with the viewer, rendering it more participatory and experience-oriented. Artists who regard technology as a creative component have, at times, transformed their own bodies into artistic objects, challenged the perceptual mechanisms of the audience through technological means, or questioned aesthetic phenomena emerging from both simple and complex technological components. Through such practices, they have introduced new perspectives within the field of contemporary art.