Açık hava koşullarının ahşap heykel üzerindeki gözlemlenebilir etkisi, rutin koruyucu uygulamalarla yavaşlatılabildiği gibi ahşap malzemenin bu koşullar içinde tasarıma dahil edildiği eserler de mevcuttur. Bu eserler arasında sanatçının budanmış ya da devrilmiş ağaçları kullanarak gerçekleştirdiği yapıtını doğal döngünün bir parçası olarak tasarladığı, mevsimlerle birlikte heykelin görünümündeki farklılaşma ve öngörülmeyen olasılıklara müdahale etmediği, fotoğraf ve desen ile bu değişimi kayıt altına alarak süreci takip eden bir gözlemciye dönüştüğü örnekler görülmektedir. Diğer yandan özellikle açık hava koşullarında ahşap heykelin varlık ve form bütünlüğünün korunması için dayanıklılığı daha yüksek bir malzemeye aktarılmasının sanatçılar tarafından çözüm oluşturan bir uygulama olarak görüldüğü ile karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada farklı yöntemlerle biçimlendirilmiş ahşap heykel örnekleri üzerinden sanatçının fiziksel kalıcılığını ve koşullara dayanıklılığını artırmak için heykelini metale dönüştürme tercihi irdelenmiştir. Sanatçı için aynı formun farklı bir malzeme ile gerçekleştirilmesinin yaratıcı bir uygulama alanına dönüşmesi ve değişen malzemenin kurgulanan biçim içerik ilişkisini yeniden üretmesi üzerinde durulmuştur. Metin içinde heykelin metale aktarılmasının sanatçının kurduğu bu ilişkiyi desteklediği örneklerin yanı sıra ahşap görünüm ve metal malzemenin yarattığı çelişkiyi dayanak noktası olarak alan heykellere de yer verilmiştir.

The observable effect of outdoor conditions on a wooden sculpture can be slowed down by routine protective applications, and there are examples of works in which wood is included in the design under these conditions. Among these examples, it can be seen that the artist designed his work, which he created with the trees he found in nature, as a part of the natural cycle; did not interfere with the differentiation and unforeseen possibilities in the appearance of the sculpture with the seasons and was positioned as an observer following the process by recording this change with photography and drawing. On the other hand, it is seen that transferring the wooden sculpture to a material with higher durability in order to preserve the integrity of its existence and form, especially in outdoor conditions, is seen as an application that creates a solution by the artists. In this study, the preference of the artist to transform his sculpture into metal to increase the physical permanence of his sculpture and its resistance to conditions was examined through examples of wooden sculptures shaped with different methods. It is emphasized that the realization of the same form with a different material turns into a creative application area for the artist and that the changing material reproduces the fictional form-content relationship. In addition to the examples in the text that the transfer of the sculpture to the metal supports this relationship established by the artist, the sculptures that take the contradiction created by the wooden appearance and the metal material as the basis are also included.